Handig in Huis

Tuesday, January 17, 2006

Architecten voor noodgevallen

Het Amerikaanse bedrijf Autodesk heeft een contract afgesloten met de Franse organisatie Emergency Architects (EA) voor de schenking van software die moet helpen bij het verstrekken van advies en technische assisentie aan gemeenschappen die getroffen zijn door natuurrampen.

"Door zijn brede waaier van activiteiten is Autodesk in staat om assistentie te verlenen bij een brede waaier van projecten, gaande van de heropbouw van de infrastructuur tot het ontwerp van woningen en commerciële gebouwen," benadrukte Autodesk-topman Carol Bartz.

Autodesk heeft software geleverd aan EA-medewerkers in Kaboel (Afghanistan), SriLanka en Sumatra. "Door het gebruik van
3D-modellen, moet de technologie de organisatie toelaten om overal in de wereld te werken waar nood is aan hulp, ongeacht de taalbarrières," aldus Autodesk in een mededeling.

De 3D-modellen laten ontwerpers ook toe om optimaal gebruik te maken van milieuvriendelijke materialen, afval tot een minimum te beperken en te zorgen voor een maximale energie-efficiëntie tijdens de levensloop van een gebouw. Bovendien moet gespecialiseerde software (Building Information Modeling) ervoor zorgen dat Emergency Architects sneller gebouwen kan ontwerpen, zodat noodlijdende gemeenschappen ook sneller geholpen kunnen worden.

Autodesk AutoCAD Revit Series combines industry-leading AutoCAD software and state-of- the-art Autodesk Revit Building software for building information modeling (BIM), allowing Emergency Architects to more quickly design buildings to assist impacted communities.

De heropbouwwerkzaamheden van Emergency Architects in SriLanka en Indonesië gaan gepaard met een duurzame ontwikkeling die ook rekening houdt met de sociale en culturele context. Dat heeft de organisatie onlangs de prijs 'Design for All' opgeleverd van de International Federation of Interior Architects/Designers (IFI).

In Kaboel heeft de organisatie een workshop opgezet om studenten en vakmensen te trainen in het gebruik van nieuwe architectuur-technieken en hen de kans te geven een actieve rol te nemen in de heropbouw van hun land. Tot op dit ogenblik hebben 50 Afghanen deze cursussen gevolgd.

Autodesk nam ook deel aan de heropbouw van New Orleans door het beschikbaar stellen van gespecialiseerde software aan locale architecten en aannemers. Emergency Architects (www.archi-urgent.com) werd in april 2001 opgericht als gevolg van de overstromingen van de Somme en de Oise in Frankrijk en wil in een ruimber kader bouwkundig advies verstrekken bij de heropbouw na catastrophes.

Saturday, January 14, 2006

Zwitserland gooit woningmarkt open

Het wordt voor buitenlanders gemakkelijker om in Zwitserland een woning te kopen. De Zwitserse bondsraad wil volgende maand immers een aantal beperkingen op de verkoop van panden aan buitenlanders opheffen. De grote vraag vanuit het buitenland heeft de woningprijzen in vele toeristische centra gevoelig opgedreven.


In 1985 voerde Zwitserland beperkingen in op het aantal vakantiewoningen en tweede verblijven die door buitenlanders konden gekocht worden. Daarbij werd jaarlijks een contingent van 1.400 vakantiewoningen, verdeeld over alle kantons, vrijgegeven. De grote vraag zorgde er echter voor dat 97 procent daarvan ook inderdaad aan de man gebracht kan worden en de Zwitserse vastgoedsector stuurt dan ook al een geruime tijd aan op een versoepeling van de huidige wetgeving.


In Zwitserland zou één op negen panden slechts tijdelijk bewoond worden. In totaal zou het land 419.000 tweede verblijven tellen, waarvan bijna de helft vakantiewoningen zijn. Sinds 1996 werden 12.150 tweede verblijven door buitenlanders aangekocht, waarvan 33 procent door Duitsers. Door de grote buitenlandse prijzen zijn de vastgoedprijzen in vele toeristische oorden sterk gestegen. In Sankt Moritz wordt 6.470 euro per vierkante meter als een normale prijs beschouwd. Een luxewoning haalt gemakkelijk een prijs van 16.175 euro per vierkante meter.

Thursday, January 12, 2006

Korea grijpt naar de hemel

Het Koreaanse stedelijk landschap wordt steeds meer gedomineerd door wolkenkrabbers, die altijd maar hoger worden. The Korean Times stelt dat de steden daarmee nieuwe ontwikkelingsprojecten willen stimuleren en prestige winnen. Nagenoeg elke Koreaanse stad heeft op dit ogenblik zijn eigen hoogbouwproject, maar specialisten wijzen erop dat dit ook een negatieve invloed kan hebben. Kleinere steden zijn immers minder geschikt voor dergelijke torencomplexen.



"Eén van de grote redenen om dergelijke hoogbouw-projecten op te zetten komt voort uit promotionele overwegingen," schrijft Times-journalist Choi Kyong-Ae. "Men wil indruk maken op de rest van de wereld." Dat wordt ook bevestigd door Park Yoon-Hyun, topman van de Lotte Group, die werkt aan het hoogste gebouw van Korea. "Ze trekken bezoekers aan en worden een herkenningspunt."


Zo staat de 63 Building in Yoido symbool voor de Koreaanse versie van Wall Street, terwijl het torengebouw van de Korea International Trade Association (KITA) in Kangnam (Zuid-Seoul) het risikokapitaal vertegenwoordigt. Het KITA-complex was in 1985 met 249 meter het hoogste gebouw van Azië, maar luidde in Korea een tijdperk van hogere grenzen in. Daarvoor was de Samil Building in Chongno met 114 meter immers recordhouder.


De voorbije twee jaar werd de KITA-toren echter van de troon gestoten door de Hyperion Tower en het Tower Palace. Maar nu wil de Lotte Group in de Chamsil-wijk een tweede Lotte World bouwen. Die zal een hoogte halen van 555 meter. Het project werd gecontesteerd door de Koreaanse luchtmacht, die vreesde voor de veiligheid van de piloten. Die opmerkingen werden echter weggewuifd en vorige maand werd het project door de stad goedgekeurd.


Lotte-voorzitter Shin Kyuk-Ho (84) beschouwt Lotte World Two als zijn laatste grote realisatie en hij wil duidelijk zijn plaats in de geschiedenis van het land gegarandeerd zien. "Het moet een structuur worden die nergens in de wereld gekopieerd kan worden," voerde hij destijds aan bij de voorstelling van het project. Dat heeft volgens Kyong-Ae niets met winstgevendheid te maken, want dan had het bedrijf de terreinen geen twaalf jaar lang onbenut gelaten. Zelfs indien alles optimaal verloopt, zal het nog eens vijf jaar duren vooraleer Lotte World Two open zal gaan. Maar Kyuk-Ho wierp op dat het complex de Koreaanse economie zal stimuleren en alleen al op het gebied van toerisme jaarlijks een bedrag van 200 miljoen dollar zal genereren. "Maar het zal ook de belangrijkste bouwstructuur van Korea worden," voegde hij daar aan toe.


In de provincie Chungchung wil de Koreaanse regering een nieuw administratieve stad optrekken en bouwbedrijven proberen dan ook contracten binnen te halen om ook in provinciale steden als Pusan, Inchon en Asan torenprojecten op te kunnen zetten. Zo wordt er in Pusan op dit ogenblik gewerkt aan de Lotte World (465 meter), die in 2013 klaar zou moeten zijn. Maar zelfs in de provincie Chungchung, die weinig of geen hoogbouw heeft, worden nu talloze bouwprojecten van meer dan vijftig verdiepingen opgezet.


Daarbij gaat het vooral om initiatieven met een commercieel en residentieel karakter. Dergelijke gebouwen vindt men volgens de Korean Times overal in Korea terug, onder meer in steden als Taegu, Ulsan en Changwon. "Meer mensen zoeken in de stad naar een plek waar ze kunnen leven en een brede waaier van activiteiten kunnen ontplooien," aldus een woordvoerder van het stadsbestuur van Seoul. "Gebouwen met een gemengd karakter zijn dan ook populairder dan appartementen of een andere woonvorm."


Hong Young-Kun, onderdirecteur van Kunwon Architects Planners Engineers, waarschuwde er echter voor dat torengebouwen weliswaar perfect kunnen lijken wanneer ze in hun omgeving passen, maar in kleinere steden dikwijls bijzonder storend zijn.

Monday, January 09, 2006

Deutsche Post rommelt met architectuur


Het nieuwe centrale station van Berlijn, de grootste bouwwerf uit de geschiedenis van de stad, blijft voor controverses zorgen. Architect Meinhard von Gerkan heeft de bouwheer Deutsche Bahn er nu van beschuldigd zijn ontwerp te saboteren en heeft het transportbedrijf voor de rechter gedaagd wegens een overtreding van de auteursrechten.


Het is niet de eerste confrontatie tussen Deutsche Bahn en Meinhard von Gerkan. Eerst werd hij verplicht om een honderd meter lang gedeelte van het dak boven de rails, een constructie in staal en glas, te schrappen. Daarna veranderde het transportbedrijf een ondergrondse zoldering. Dat was voor von Gerkan de druppel die de emmer deed overlopen. Deutsche Bahn ontkent echter de auteursrechten van de architect overtreden te hebben.


Het nieuwe station kost 840 miljoen dollar en moet 300.000 passagiers per dag kunnen verwerken. Het werd ingeplant in het niemandsland dat kon gerecupereerd worden na de val van de Berlijnse muur en is de gesitueerd in de onmiddellijke omgeving van de nieuwe kanselarij. Hartmut Mehdorn, de topman van Deutsche Bahn, liet het dak van het complex echter inkorten om het gebouw klaar te krijgen tegen juni, wanneer Duitsland het Wereldkampioenschap voetbal organisert.


Von Gerkan stelt dat de veranderingen de kostprijs van het dak heeft opgedreven met 55 miljoen euro. Het nieuwe ontwerp, dat in de Duitse kranten al op felle kritiek is onthaald, zal sommige passagiers verplichten om in open lucht en dus ook in regen en wind uit de trein te stappen. De Deutsche Bahn stelt echter dat men nu eenmaal onpopulaire maatregelen moet nemen.


Maar toen Deutsche Bahn ook nog eens de zoldering van de ondergrondse verdieping, die moest gelijken op het schip van een kathedraal, begon te veranderen, was de maat vol voor von Gerkan. De Deutsche Bahn stelt echter het recht te hebben om veranderingen door te voeren indien men dat nodig acht. "We bestelden bij de architect een station, geen kathedraal," benadrukt hij. De rechter heeft nu aan von Gerkan, die ook de Berlijnse luchthaven Tegel heeft ontworpen, gevraagd aan te tonen hoe het nieuwe dak het gebouw tekort doet.


Duitse kranten merken op dat de beslissing van de rechter verstrekkende gevolgen kan hebben en een precedent kan betekenen binnen de Duitse bouwcultuur. Bij de bouw van het complex, het Lehrter Bahnhof, werd 85.000 ton staal en een half miljoen kubieke meter beton gebruikt, voldoende om ongeveer zestig kilomter autostrade aan te leggen. Maar de veranderingen aan het complex zijn ook bij vele Berlijners in het verkeerde keelgat geschoten.


Horst Bredekamp, docent kunstgeschiednis aan de Humboldt-universiteit in Berlijn, noemde de beslissing van Deutsche Bahn een idiote daad. "Op het gebied van betekenis komt er het volgende decennium geen enkel gebouw dat ook maar in de buurt komt van het Lehrter Bahnhof," stipte hij aan. Ook von Gerkan had het over een architecturaal document dat de wereldwijde statement betekent over de Germaanse bouwcultuur. "Het Lehrter Bahnhof is het meest publieke gebouw van Duitsland en men kan niet toelaten dat één persoon met onze architectuurcultuur begint te rommelen."

Friday, January 06, 2006

Alexanderplatz wordt gigantisch winkelgebied

De beroemde Alexanderplatz in Berlijn is één van de grootste bouwwerven van de Europese binnensteden. Wanneer het Einkaufszentrum Alexa er in de lente van volgend jaar zijn deuren opent, zal het gebied één groot winkel- en kantoorgebied zijn geworden.



Er kan gerust gesteld worden dat Berlijn geconfronteerd wordt met een echte inflatie aan winkeloppervlakte. Maar desondanks blijven de prijzen volgens het gespecialiseerde makelaarsbureau Kemper's lopen de prijzen er op tot 170 euro per vierkante meter. Dergelijke prijzen worden gevraagd in de Tauentzienstrasse, die daarmee de duurste locatie van de Duitse hoofdstad is. Op de Kurfürstendamm, de belangrijkste winkelas van Berlijn, variëren de prijzen van 110 tot 130 euro per vierkante meter.

Maar vooral de Alexanderplatz heeft volgens specialisten een groot potentieel voor de nabije toekomst. Centraal daarin staat het Einkaufszentrum Alexa, dat in de lente van volgend jaar zijn deuren moet openen. Het complex telt een totale oppervlakte van 54.000 vierkante meter, goed voor 180 handelszaken en 17 restaurants. "Het gebouw moet zowel conceptueel als architecturaal het dominerende gebouw van de Alexanderplatz worden," stipt de krant Die Welt aan.

Met de ontwikkeling van het project is een investering van ongeveer 290 miljoen euro betrokken. Maar in mei van dit jaar heropent ook al de gerenoveerde Galeria Kaufhof zijn deuren op de Alexanderplatz. Het gaat hier om een winkeloppervlakte van 35.000 vierkante meter, 15.000 vierkante meter meer dan voor de renovatie. De werken hebben een prijskaartje van ongeveer 110 miljoen euro. In oktober krijgt het winkelend publiek op de Alexanderplatz ook nog het gerenoveerde Berolina-Haus ter beschikking. Hier gaat het om een winkeloppervlak van 15.000 vierkante meter. De huurprijzen op de Alexanderplatz bedragen ongeveer 100 euro per vierkante meter.

Krijgt België teveel appartementen?

Er dreigt op korte termijn een overaanbod van nieuwe appartementen in België, voorspelt het Antwerpse vastgoedkantoor Stadim. "Ik heb de indruk dat de markt tot in juni stand hield, om vanaf juli-augustus in elkaar te zakken," aldus Philippe Janssens van Stadim over de vastgoedsector.

Die trend wordt ook bevestigd door de agentschappen van de Trevi groep, die van april tot oktober een daling van het aantal transacties met zes procent noteerden, evenals een verlenging van de gemiddelde beslissingstermijn. Volgens Janssens heeft de stijging van de rentetarieven de prijzen niet doen dalen, maar er wel voor gezorgd dat er minder beweging is op de vastgoedmarkt.

Indien de stijging zich doorzet, zal dat wel een effect hebben op de prijzen, voorspelt Jean-Marc Mayeur (ING). Tegelijkertijd doet er zich ook een stijging van het aanbod voor, vooral binnen het segment van de nieuwe appartementen. Dat kan er volgens Janssens toe leiden dat de kloof tussen vraag en aanbod in 2006 groter wordt.

Thursday, January 05, 2006

Willard kijkt terug op geschiedenis


In 1968 leek het befaamde Willard Hotel in Washington ten dode opgeschreven te zijn. Het complex aan Pennsylvania Avenue 1401 werd gesloten en stond op het punt om afgebroken te worden. Maar vandaag is het Willard meer levend dan ooit en dat wordt gevierd met een reeks festiviteiten die over het hele jaar worden gespreid.

Het Willard Hotel maakt deel uit van de Amerikaanse geschiedenis. De latere president Abraham Lincoln verbleef er de dagen voor zijn inauguratie. Maar de rekening van 773,75 dollar kon hij pas betalen toen hij zijn eerste presidentieel loon had gekregen. Lincoln was trouwens niet de enige coryfee die de geschiedenis van het hotel hielp schrijven. Julia Ward Howe schreef er 'The Battle Hymn of the Republic' en Martin Luther King werkte er aan zijn beroemde speech 'I have a Dream'.

De directie van het hotel heeft alle redenen om feest te vieren. Hoewel het op het einde van de jaren zestig veroordeeld leek, begon het in 1986 aan een tweede leven, dat dit jaar zijn tweede decennium viert. De festiviteiten worden deze maand ingezet met een tentoonstelling van historische kostuums van de Shakespeare Theater Company. Later worden ook evenementen opgezet door onder meer de Library of Congress, het Washington Ballet en de National Press Club.


De heropening van het Willard werd twintig jaar geleden beschouwd als een mijlpaal voor de heropleving van het historische centrum van Washington en de conservatie van historische gebouwen. Architectuur-curator C. Ford Peatross van de Library of Congres noemt het Willard zelfs één van de belangrijkste gebouwen van de Verenigde Staten. "Het verdwijnen van het hotel zou een enorme invloed gehad hebben op Pennsylvania Avenue en heel Washington," vertelde hij aan The New York Times.

De Library of Congres bouwde dan ook een tentoonstelling over het Willard uit met historische foto's, tekeningen, brieven en andere documenten die het sociale en culturele belang van het gebouw benadrukken. Ook wordt werk getoond van architectuur-fotograaf Carol M. Highsmith, die beelden vastlegde van het Willard voor en tijdens de renovatiewerken.

Highsmith is trouwens niet de enige fotografe met een voorliefde voor het Willard. Ook Frances Benjamin Johnston, de eerste grote vrouwelijke fotografe van de Verenigde Staten, nam in 1901 een reeks foto's toen het originele gebouw werd vervangen door een complex met 389 kamers. Die foto's werden door architecten en ontwerpers trouwens gebruikt bij de jongste renovaties.

Het gebouw werd in 1850 aangekocht door de familie Willard en was één van de eerste Amerikaanse hotels met een badkamer op elke verdieping en afzonderlijke badgelegenheden voor mannen en vrouwen. In de aanloop naar de Burgeroorlog zorgde het hotel er zelfs voor dat gasten uit de zuidelijke en noordelijke staten op afzonderlijke verdiepingen konden verblijven en elk ook een eigen toegang hadden.

Tijdens de Burgeroolog werd het hotel het hoofdkwartier van het noordelijke leger en het groeiende perslegioen van de Washington. In 1886 werd in het hotel trouwens de oprichting gevierd van de Gridiron Club, een exclusieve persclub. Nadien volgde ook de National Press Club (1908). De journalisten, bekend om hun labiele financiële status, werden verwittigd dat ze er geen krediet kregen.

Toen de krantenjongens vernamen dat het hotel zou gesloten worden, haastten ze zich naar de Round Robin bar van het hotel om er tot in de nacht te hijsen. Toen het Willard in 1986 zijn deuren opnieuw opende, waren ze er als de kippen bij om dat feestje nog eens over te doen. In de maand april wordt trouwens een congres gehouden over 'The Willard in the News and the News From the Willard'.

De renovatiewerken zouden in totaal 73 miljoen dollar kosten, maar het Willard ondervindt vandaag grote concurrentie van de hotels van de jongste generatie. Daarom werd het voorbije jaar een kuur- en gezondheidscentrum geopend. Maar velen blijven de oude charme van het hotel roemen en vinden dat de nieuwe hotels er niet in slagen de grandeur van het Willard te evenaren.

Het hotel is eigendom van de InterContinental-keten.

Tuesday, January 03, 2006

Binnensteden hebben meer creativiteit nodig

De architectuur van de binnensteden heeft dringend nieuwe creativiteit nodig. Dat stelt Udo Scheffel, voorzitter van de Duitse Geschäftsführung der Bayerischen Bau und Immobilien Gruppe. Volgens hem wordt er bij de constructie van winkelcentra en kantoorgebouwen veel te eentonig gewerkt en wordt te weinig aandacht besteed aan de locale eigenheid en architectuur.

"De jongste decennia is de typische architectuur uit de binnensteden verdwenen," merkt Scheffel op in de krant Die Welt. "Elke stad lijkt op de andere en het straatbeeld wordt bepaald door gigantische, gladde glaswanden. Die laten grote ketens weliswaar toe hun producten opvallender te presenteren, maar met een levendige stad hebben zij niets meer te maken. Hetzelfde geldt voor het kantorenlandschap."

"In plaats van onuitwisselbare individualiteit heerst er een eenheidsdesign in de arbeidswereld en de voetgangerszones," stipt Scheffel op. "Net zoals de individualiteit en de regionale flair van een stad blijft ook de eigenheid van een bedrijf door de stereotype kantoorgebouwen compleet achterwege. "De schuldige daarvan is de vastgoedeconomie. Die brengt een veel te beperkt aanbod op de markt. Alles blijft bij vaste formaten, zonder interesse voor plaatselijke kwaliteit en architectuur."

Dat is volgens Scheffel ook een gedeeltelijke verklaring voor de relatief hoge leegstand van dergelijke complexen. "Dergelijke projecten houden geen rekening met de plaatselijke markt en zijn te duur," merkt hij op. "Bovendien laten die mastodonten ook geen kleine gebruikers toe. Projectontwikkelaars richten zich vooral op de harde cijfers, maar vergeten daarbij het emotionele aspect. De markt eist gemengde wijken in plaats van eentonige objecten en geborgenheid in plaats van globalisering, net zoals zinnelijkheid in plaats van technische rationaliteit."

Projecten met een eigen identiteit en innovatieve ideeën bieden volgens Scheffel niet alleen de mogelijkheid om de leegstand te bestrijden, maar zorgen zij er ook voor dat de binnensteden ook weer een eigen gezicht krijgen.